Skrzynka antenowa w układzie „T”

Skrzynka antenowa to nieodzowna część wyposażenia radiostacji.

Zakup fabrycznej, sterowanej procesorami, równa się niekiedy połowie wartości radiostacji.

Samodzielna konstrukcja manualnej skrzynki antenowej nie nastręcza kłopotów nawet niedoświadczonemu radioamatorowi. Ilość elementów składowych jest znikoma natomiast ochrona radia przed „śmiercią końcówki mocy” wielka.
Opis konstrukcji zaczerpnąłem z „Radioelektronika” nr 11/1997 artykuł opracowany przez DF1PN oraz SP9GCZ.
Na artykuł zwrócił moją uwagę kolega Jerzy SP8GLG, który ją wcześniej wykonał – choć mówiąc szczerze nie ma dobrych ani złych skrzynek są tylko działające albo działające niepoprawnie. Przedstawiona przeze mnie działa całkiem nieźle. Układ elektryczny to klasyczny obwód rezonansowy typu „T” nic wielkiego ale cieszy, bo działa.

Instalacja jej zaraz po TRX-ie to błąd – dopasowujemy nadajnik do linii, a nie do anteny. Antena jak nie była w rezonansie, tak nie jest dalej – radio po prostu „widzi to co ma widzieć” czyli np. 50 om, dzięki czemu nie cierpi z powodu niedopasowania, a skuteczność anteny pozostaje pod znakiem zapytania.

o wykonania skrzynki potrzebne są materiały :

2 szt. kondensatorów obrotowych o pojemnościach około 10-200 pF.  Mogą być ze starych odbiorników radiowych.

Ja zdobyłem na bazarze z demobilu, mają wspaniałą zaletę – izolowane od obudowy okładziny. Ważne by odstęp między okładzinami nie miał mniej niż 0.5 mm dla mocy nadajnika do 100 watt.

Bardzo ważne!!! Kondensatory muszą być odizolowane od obudowy. Można to uzyskać osadzając je na płycie z pleksi.

Cewka: karkas wykonałem z pleksi i. Nawierciłem otwory w odstępie 2,5 mm licząc od środka otworu. Cewka nawinięta została na opakowaniu po dezodorancie, po czym zwoje zostały wplecione w otwory nawiercone wcześniej w korpusie z pleksi, stanowiącym korpus sklejony na krzyż.

Cewka została nawinięta
drutem miedzianym o grubości 1.2mm-
średnica cewki 78 mmi wysokość 71 mm Dane cewki w tabelce obok
pierwsza pozycja ” – ” oznacza
brak połączenia z przełącznikiem
cewka nie jest wtedy zwierana do masy

Przełącznik 12 pozycyjny z korpusem ceramicznym udało mi się znaleźć w szafie, połączenia jak widać na fotografii ale całkiem nie źle radzi sobie przełącznik bakelitowy np. w fabrycznych firmy MFJ.

Na jednym z gniazd osadziłem wskaźnik mocy, dzięki któremu mam kontrolę nad mocą oddawaną. Stosuję reflektometr fabryczny, więc nie widziałem sensu budowy reflektomeru ani przełącznika anten, o który można wzbogacić skrzynkę antenową.

budowa została zaadoptowana z magnetofonu kasetowego, marki „Diora” resztę widać na fotografiach.
Płyta czołowa została wykonana przez adaptację starej poprzez naklejenie na nią „maskownicy” z papieru z nadrukiem oraz na to wszystko nałożyłem plexi grubości 2 mm.
Skrzynka pracuje od 2002 roku i całkiem dobrze sobie radzi w pasmach od 1.8 do 50 Mhz.

=============================================================================================

Zamieszczam schemat jeszcze jednej skrzynki według opracowania kolegi Krzysztofa SP8GSC
tu chciałby bardzo podziękować za pomoc z jego strony i cenne uwagi .
Jak widać jest wyposażona w raeflektometr, z tego co mi wiadomo – skrzynka tez sprawdzona w ” boju „o DX-y.

Dane :
Cewka L1 : 15 zwojów drutem 1 mm, d=20mm l=30mm
Cewka L2 : 25 zwojów drutem 1 mm, d=30mm l=70mm

                                                              Teraz najważniejsze – strojenie!!

Należy uzyskać jak najmniejszy  W F S
Na początku wstępnie dostrajamy skrzynkę na maksimum sygnału przy odbiorze przełączając odczep na cewce i dostrajając kondensatorami. Następnie zmniejszamy moc naszego TRX-a do minimum, naciskamy na klucz cw – oczywiście z dala od pracujących stacji w wolnym wycinku pasma i dostrajamy kondensatorami na minimum SWR. Można wyskalować sobie położenia gałek i przełącznika dla każdego pasma osobno by zwiększyć operatywność urządzenia.